Βρούτος, Γεώργιος

(Αθήνα 1843 – 1908). Γλύπτης. Σπούδασε στο Σχολείο των Τεχνών στην Αθήνα με δάσκαλο τον Ιωάννη Κόσσο. Από το 1866 έως το 1873 μαθήτευσε στη Ρώμη, στη σχολή του Κανόβα. Το 1883 διαδέχτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών τον Λεωνίδα Δρόση και δίδαξε έως τον θάνατό του πολλούς Έλληνες γλύπτες, όπως τον Θ. Θωμόπουλο, τον Κ. Δημητριάδη, τον Α. Σώχο, τον Μ. Τόμπρο κ.ά. Ο Β. ανήκει στους νεοκλασικούς Έλληνες γλύπτες. Τα θέματά του είναι συνήθως επίσημοι ανδριάντες, ταφικά μνημεία, μυθολογικές μορφές και προσωποποιήσεις. Αντλεί τις εμπνεύσεις του από ελληνορωμαϊκά έργα και προπάντων από το πνεύμα της σχολής του Κανόβα, στο οποίο οφείλει την ήρεμη και συγκρατημένη κίνηση και έκφραση, την προσοχή στην τήρηση των συνθετικών αξόνων, το ενδιαφέρον για τις αρμονικές αναλογίες και τη λιτή φόρμα. Με αυτά τα στοιχεία ο Β. αναπτύσσει το προσωπικό του ύφος που διακρίνεται για τη σοβαρή και ήπια αβρότητα, τον βαρύ ρυθμό της πτυχολογίας και τον μεστό πλασμό. Κορύφωμα αυτής της τεχνοτροπίας του αποτελεί η ολόσωμη Μούσα του ταφικού μνημείου της οικογένειας Παπαδάκη (1881) στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Αργότερα ο καλλιτέχνης προχωρά σε αναζητήσεις μεγαλύτερων αφαιρέσεων. Η τεχνική του απλοποιείται περισσότερο, τα περιγράμματα γίνονται ευκρινέστερα αλλά πιο σχηματικά και το αρχικό στοιχείο της γραφικότητας (ΚαρκινοφοβίαΤο παιδί με τον Κάβουρα, Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών) δίνει τη θέση του σε μοτίβα πιο διακοσμητικά (Λουομένη, 1890). Στα κυριότερα έργα του Β. συγκαταλέγονται επίσης οι ανδριάντες του Αδαμάντιου Κοραή σε πρόπλασμα του Κόσσου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), του Κωνσταντίνου Ζάππα στα προπύλαια του Ζαππείου, του Γεωργίου Αβέρωφ μπροστά στο Στάδιο, του Σερπιέρη στο Λαύριο, του Διονύσιου Σολωμού στη Ζάκυνθο, τα επιτύμβια μνημεία του Αδαμάντιου Κοραή (1876) και του Αργυρίου Ψιακή (1882) στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών και οι συνθέσεις Το Πνεύμα του Κοπέρνικου, έργο νεανικό της εποχής της διαμονής του στη Ρώμη (Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών), Ο Έρως που σπάζει το τόξο του (κήπος Ζαππείου, Αθήνα) κ.ά. Η «Μούσα» του επιτύμβιου μνημείου της οικογένειας Παπαδάκη, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, έργο του γλύπτη Γεωργίου Βρούτου (φωτ. Σκιαδαρέση).